مترسك ِ من

 مترسك­ها و

غروب را

گذاشته ام  سركار

سر كارها را:

بشويد مترسك همه­

 

باشيدمواظب

فقط 

نرينند  كلاغ­ها 

                  هيكل تان را

نخوريد   تكان

مي­زنند سنگتان

مي­كنند هوتان

 

مي­كند قرمز

آن­قدر ِ همه­ي آفتاب­ها

پارچه­ي سياه ِ  صورت­ِتان

 

كلاه­تان

          حصير  ِ  لانه­ي پرندگا ن

 

بزن حرفي !

بگو  چيزي !

 

شده اي  تو هم  مثل  ِ درست  

                                       شعر  ِ من

 

اذان  ِ وقت

مادرت

مي­كند سياه حنجره اش را

ــ افتاد تو خودت نفرين

وق زده و آب­دار

حالا

مي­خواهي

كني نفرينِ 

          ويلچرنشين­ها را ؟

 بكن!

... اما...

بزن فريادي

مخواه دست  ِ كم  

 كنم  فكر

خوابيده­اي

               هميشه براي...

 آخر ِ تصحیح: ۲۵ مهر ۱۳۸۷