کامبیز صدیقی / شاعر گیلانی در ایام نوروز از دنیا رفت
کامبیز صدیقی متولد سال ۱۳۲۰ در رشت و سال‌ها کتابدار یکی از کارخانه‌های این شهر بود. نخستین مجموعه‌ی شعرش را به نام در «جاده‌های سرخ شفق» در سال ۱۳۴۷ منتشر کرد. پس از آن، مجموعه‌ها‌ی شعر «آواز قناری» را در سال ۱۳۵۱ و «در بادهای سرد» را در سال ۱۳۵۷ به چاپ رساند.
او همچنین در سال‌های دهه ۷۰ دو مجموعه‌ی شعر را گردآوری کرد، که منتشر نشدند.
علیرضا پنجه‌ای در توضیحاتی درباره‌ی شعر کامبیز صدیقی به ایسنا گفت: او شاعری طبیعت‌گرا و در عین حال آرمان‌خواه بود که بیش‌تر به حوزه‌ی ادبیات کارگری توجه و التفات داشت.
این شاعر افزود: صدیقی شاعری نازک‌اندیش و ژرف‌نگر بود که به سیاق نیمایی شعر می‌نوشت. او شاعری حساس و عمیقا مهربان و صمیمی بود.
پنجه‌ای در پایان یکی از سروده‌های صدیقی را خواند:
خورشید داری چه می‌کنی؟
بی‌آن‌که پاسخم بدهد
آرام در آب تشت
خورشید را
با رخت‌های روغنی‌اش چنگ می‌زند
*
گیسوبنفشه!
بالابلند
در کارخانه کیست
که می‌خواهی فردا
رخت تمیز به تن کنی؟
پایگاه رسمی ادبی، رسانه ای و هنری