http://www.armandaily.ir/ وب سایت روزنامه آرمان - 30 اردی بهشت 91 ص9

معنا گرایی یا معنا گریزی مسئله این است.

گفت و گوی علی حسن زاده شاعر، روزنامه نگار و منتقد ادبی و هنری با مجید باریکانی شاعر و منتقد پیرامون شعر مدرن امروز.

در این گفت و گو باریکانی تکه ای از پازل و جورجورک  روند شعر نو نیمه ی دوم دهه ی 70 را به صورت تاریخ شفاهی صادقانه بازگو می کند.این گونه گفت و گوها دست مریزاد به علی حسن زاده و روزنامه آرمان دارد. به ویژه که  پی گیری های وی در انجام مصاحبه نقش مستمر و مطلوبی در شفافیت و آشکار شدن نهان جاهای شعر امروز و وقایع اتفاقیه ی آن داشته است.باریکانی از مقطعی از دهه ی 70 می گوید که هنوز ابوالفضل پاشازاده و علی عبدالرضایی در دیدار جداگانه با من و سعید صدیق و بیژن نجدی نظرات خود و  پیش نهادهای شان را پیرامون  شعرنو و شعر  حرکت و ... به طور مکتوب مطرح نکرده بودند. در همان دیدار به این عزیزان نوآمده گفتم به تر است فعلا تولید ادبی کنند. عبدالرضایی در مجله ی مناطق آزاد که  پاشا مسوول صفحات  ادبی آن بود  نوشت در  شعرهایی که اخیرا در دیدار رشت  با پنجه ای داشتیم و از او شنیدیم  نوعی حرکت جدید در شعرهایش داشته  نوعی گریز و رجوع به مرکز شعر و دکانستریشن (نقل از حافظه) حدود سال 70 یا 71 بود هنوز"عشق اول"، شب هیچ وقت نمی خوابد"و "مجموعه ی ییامبر کوچک" چاپ نشد بود. آن ها اما پیش از چاپ این مجموعه ها عصاره ی این شعر ها را شنیده بودند. در هر حال باریکانی از مقطعی از شعر گفته که حرکت شعر از متون اندیشه ای  رویایی  و مقوله ی چندصدایی در پی بهره ی عبدالرضایی از اندیشه ی درخشان براهنی در کارگاه شعرش مطرح نشده بود. دوستان  نوآمده و جویای نام ما  از هر باغ گلی چیدند و در باغچه شان گذاشتند و این گونه داستان پی ریزان  واقعی شعر دهه ی 70 قلب شد.دهه ی 70 محصول ادغام اندیشه و شعرهای بی دل، براهنی،نجدی،و تئوری های ترجمه شده ی   بارت و لیوتارو تری ایگلتون وسوسور و ... بود. ایشان با زیرکی از شعرها و روند نوگرایی مطروحه در آن تغذیه کردند و  ملغمه ای ساختند که نشان از بی نشانی می داد. جریان سیاسی اصلاح طلبی و پدیدآیی نشریات متعدد  زنجیره ای و کار حتی بی مزد و مواجب یاران همسو با این آقایان در  معرفی این دهه به نام ایشان مدد بسیار رساند.ابن الوقت هایی که در پی احراز هویت بودند همان غوره نشدگان مویز شده گشتند! البته منظورم همه ی دست اندرکاران این دهه نیست.بیش تر خواستم در طلیعه ی این گفت و گو به خطر  یک سویه نگری و یک سویه باوری نوآمدگان بپردازم  تا مگر تذکاری باشد برای آن دسته  که چشم و گوش بسته تا روایتی می شنوند باور می کنند. باید بدون در نظر گیری تبلیغات و جو سنگین آن تنها به شعور خود متکی بود، چه را که بسا بودند و هستند جریاناتی که حقیقت اولیه از آن ایشان است و در سایه ماندند. تا بعد...