شعر دیجیتالی
حرف اول
شعر دیجیتالی
دیروز،امروز و فردا
دنیای ما عوض شده، اینکه میگویند کتابها خواننده ندارد فکر میکنم ریشهاش را باید در عوامل دیگر باز جست، اولین مشکل به واسطهی مناسبات غلط توزیع کتاب و نشریات است؛ متاسفانه یک جریان مافیایی در توزیع وجود دارد که مانع تعرفه و قبول کتابهای غیر، در عرضهی آن است؛ غالبا در چرخانهی کاری آنها تنها کتابهای خانواده تعرفه میشود و لا غیر. مشکل دیگر توسع و بسط قالبهای بیان محتوا در دورهی معاصر است؛ در واقع با آمدن رایانه ، اینترنت و...پوشش اوقات فراغت قالبهای نوینی را تجربه میکند که جای ریختن و بهرهوری از آن دیگر محدود به کاغذ و قلم نیست؛ دنیا روز به روز در حال تحول فزاینده است حتی گوشیهای موبایل دارای ظرفیتهای دیجیتالی است که مانند چت کردن میتوانی بهجای کلمه از شکل و تصویر آن بهره برد. پر واضح است که در این میان باید شرکتهای نرمافزاری به یک سری استاندارد تن بدهند طوری که برنامههاشان در شناخت هم قصور نکنند و وجوه ممیزهی خود را در سایر وجوه دنبال کنند؛برای نمونه اکنون دو شرکت سامسونگ و نوکیا در بخش مبادلهی تصویر و صدا همدیگر را به خوبی پوشش نمیدهند؛ شعری با عنوان شعر دیجیتالی در ویژه نامهی روزنامهی گیلان امروز زمستان 84 چاپ کرده ام که در باره ی آن به تفصیل سخن گفته آمده؛ شعری که میتواند توسط چت و ایمیل برای مخاطب ارسال کرد یا توسط موبایل آن را برای فرد مورد نظر فرستاد.
خوشبختانه فنآوری در حال دگرگونی رو به رشدی است و در آیندهی نزدیک شاهد رشد بیشتر علایم دیجیتالی در برنامه های رایانهای و موبایل حواهیم بود.
اگر توسعه و بسط این مهم را در چشم به هم زدنی در دسترس بدانیم خوش خیالیی بیش نیست اما شعر دیجیتالی مانند نخستین شعر رودکی و یا هر که شعر به نام او در جهان ثبت شده و قالب آن برای انتشار کاغذ و قلم بوده هم سعی دارد در غالب ترین قالب بیان اندیشهی اکنون یعنی بهرهوری از فن آوری رایانه و ابزار دیجیتالی و توسعهی علایم به جای کلمات ضمن بهره از امکانات بصری و سمعی بلاواسطهی قراردادی به نام کلمه و دستور زبان مستقیما با مخاطب رابطه بگیرد، در هر حال شعر دیجیتالی از آن آیندگان شعر جهان است. هر چند در حال حاضر می توان آن را به یک ادعا بیشتر نسبت داد ؛ با شما بیشتر در این باره خواهم گفت. پس تا درودی دیگر بدرود.