پایگاه رسمی علی‌رضا پنجه‌یی

منصور بنی مجیدی در فاصله ی کتاب اول خود نسبت به کتاب دوم، جهش مضاعفی کرده و راه خود را در میان راه کوره های شعر امروز یافته، به همین واسطه با اختیار کردن زبان روایی و گفتار در هیأت یک راوی ، شکل روایی را از قصه وام می گیرد و در قالب شعری خرج می کند. دست یازیدن به چنین قالبی، این امکان را به شاعر می دهد که بتواند انواع دغدغه های خود و پیرامونش را در شعر بریزد. عشق، مسایل فلسفی ، سیاسی، اجتماعی و زیبایی های زبان ساختی.

بن مایه ی شعرهای او بهره ای ست که شاعر از طنز می برد، منتها طنز بنی مجیدی با طنز اکسیر توفیر فراوان دارد. اکسیر در طنزهای خود از ارکان لطیفه بهره می برد و نیش مخاطب با خواندن شعرهایش باز می شود، اما کارکرد طنز در آثار بنی مجیدی ، همشهری اکسیر، تکیه بر تلخی واقیعات و مناسبات اجتماعی دارد. او نیز قادر می شود نیش مخاطب را باز کند اما طعم باقی مانده در نیش مخاطب او ، طعم تلخی ست، بر خلاف اکسیر که طعم شیرینی بر جا می گذارد، این نکته از مهم ترین دقایق توفیر بهره وری دو شاعر همشهری است که به خوبی قلمرو یکدیگر را رعایت کرده اند و از مقوله ی طنز ، دو استفاده ی مجزا برده­اند.

بنی مجیدی در شعر هایش بر صداقت و آرمان خواهی هم چون خود حلاج تا پای جان پای می فشرد؛ شاخصه های شعری او در چند دفتر اخیر به گونه ای قدرت ممیزی دارند که اگر قرار باشد به رایانه ها ، نرم افزار های شعری افزود، کاراکتر های شعری بنی مجیدی از نخستین داوطلبان برای همزادسازی محسوب می شوند، یعنی رایانه با داده های شاخص شعری بنی مجیدی قادر خواهد بود: 1- شعر او را از شعرهای دیگر شاعران به خوبی تمیز دهد. 2- شعر او را نسبت به سایرین با درصد بالایی همسان سازی کند. یعنی شعری ارایه دهد که نزدیک به دغدغه های بنی مجیدی است.

رسیدن به این نقطه می تواند برای هر شاعری نقطه ی قوتی باشد که هر قوه ای را بدل به فعل کند. او خیلی زود تکلیفش را با قالب های شعری روشن کرد، به طوری که امروزه به راحتی قادر خواهد بود شعر او را از خیل شاعران هم نسلش تمیز دهیم.

بهره از ضرب المثل ها و فولکلور فارسی ( فرهنگ مردم ) در سطرهای شعری ، کارکرد دیگری از آن ها ارایه داده است که از نقاط قابل تأکید و تامل شعر بنی مجیدی است. از سویی پرهیز از زیاده گویی و تأمل بیشتر در شعرهای سروده شده و ویرایش آن ها پس از بیات شدن شعرها، از نکات مهمی ست که شاعر می باید بر آن درنگ داشته باشد.