گویه، لزوم بهره از موسیقی در علیرضا پنجهای
گویه:
دوستان چامه و چامک‌ساز، جای عکس و نقش برای #آنک‌نگاری که میشود آن را #آنکانه نیز نامید، موسیقی را هم مضافن به‌آزمایند و ببینند کمکی اگر به‌مخیله کرد که می‌تواند نشانی از شور شاعرانه نزد ایشان داشته باشد، اگر نه که چون در وضعیت به‌اقتراح گذاشتن 《عکس》 و 《نقش》 نوعی اقتباس 《بصری》 از 《کلام》 محسوب میشود. از نکات مشترک آسیب‌شناسی در بهره از تصاویر واژگان مشترکی‌ست که در برداشت از تصویر به ذهن شرکت کنندگان در مسابقه‌ی آنک‌نگاری‌ست، بله درست شنیده‌اید آنک نگاری نوعی اقتراح تصویری‌ست بین 《چامک‌سازان》، اما در بهره از موسیقی این یارِ همیشه‌ی چامه، همواره منشا خلاقیت برای نوشتن متن، خلق نقاشی، تیاتر فیلم و... و چند البته برای چامه‌سازی بوده است، هنگام شنیدن موسیقی نیروی رویاپردازی و مخیله به‌کار می‌افتد که ساروج و موتیو هرگونه کُنش چامه‌مدارانه برای چامه‌ساز است، هم‌از‌این‌رو توصیه‌ی ما به نوخاستگان است که عزیزان مدام خود را در معرض موسیقی خاصه بدون کلام قرار دهید، چامه و چامک را بلند بخوانید و بگوشید، چه‌را که هنرها روابط بین‌رشته‌ای دارند، بسا پسا دیدن یک تیاتر، فیلم یا پسا مطالعه‌ی یک رمان و خواندن و شنیدن یک چامه و چامک از دیگران احساس شور آفرینش در شما بیدار میشود، نیز از یاد نبرید در اثنای گوشیدن‌های چامه‌های خود و دیگران است که فکر و دغدغه‌ی ویرایش چامه و چامک _به‌ویژه پسا بیاتیدن_ گوش، چشم و زبان(بصیرت چامه‌ورزانه) را برای ساخت چامه و چامک، هشیوار می‌دارد.
#چامه_کارگاه
#چامک_کارگاه
#علی_رضا_پنجه_ای
پایگاه رسمی ادبی، رسانه ای و هنری