گویه: دکتر #رضا_براهنی کلان‌شهری‌ست که همیشه در کوچه‌پس‌کوچه‌هاش چیزهایی خاص برای دیدن هست ، او در   نقد شعر طرفه  نبود، در به‌رخ‌کشاندن  جسارت یک منتقد اما کم‌نظیر بود، شاعر طراز اولی نشد اگر چه برخی‌شعرهایش با اندکی اغماض خواندنی‌ست، او افعال جعلی مولانا را زیر ذره‌بین برد، اما ماهیتن جهان معنوی مولانا با بینش مادی او ناسازگار بود، هم‌از‌این‌رو  بین سکنات عارفانه‌ی حضرت محمد بلخی  و او همذات پنداری محال می‌نمود، اما الهام از حضرت مولانا و ایجاد ظرفیت‌های  نوذهنی  در مبانی نظری و فلسفی شعر، کار کمی نه‌بود، او بود که قانع‌نشدن و تقدس زدایی را به‌یادمان آورد، رمان‌نویس طرازاولی نه‌شد اما مجموعن شخصیت تاثیرگذاری در ایجاد انگیزه‌ی دیگرشدگی شد، و نیز  شاگردان کارگاهش را یاد ندارد تا برای خود مشق 《بزرگی》 کنند تا  هی با رانتِ 《شاگرد براهنی هستم 》از ژورنالیسم  و نوخاستگان کم‌آگاه امتیاز خواهی  نکنند.
با این همه فقدانش کمی تا قسمتی می‌تواند سیمای ادبیات معاصر را مه‌آلود جلوه دهد. جای او اما همیشه در ذهن کرسی استادی ادبیات دانشگاه‌های کشور  خالی‌ست.
  ۲۱ آذر زادروز خالق《 ایرانه خانوم》 است، دیر بپاید  و تناروانش درست ماند. ایدون باد!

۲۱ آذر ۱۳۹۹ خورشیدی
#علی_رضا_پنجه_ای