علی رضا پنجه ای

                           شعرِ ِ شنو دیداری

مناجات

آغازم

از  می ِ تو ست

که مز مزه

            مست

                    از  توِ  تـ ـ-  - ـو ست

تو   که      تــ - - ـو

                             می شوی

خود ِ خود ِ تــ - - ـو ست

مرا  که  احاطه  می کند

عابری

        هیچ

              نه می داند

من از توِ  ِ تــ - - ـو ست                           

                                  دوست که دارمت

سوگند به مستی

هیچ مستی

                    مست     

                            مقابل چشمانم

                                                قیقاج نمی رود

جز   توِ  ِ   تــ - - ـو

که در سماع ِ خودی

                            بی خود از

                                         خودِ  تــ - - ـو

ندارم  آن  یارا

که به دندان     مز مزه ات  گیرم

منم

مست  از  تــ - - ـو

 

پل صراط  نه عرضد

مگر که پرتابم کند

تِـ

      لو

             تِـــ

                     لو

در آغوش  ِ تـــ        

                            ــو!                                                                                                  

                                                 31 فروردین1392

 ________________

به نقل از:فصل نامه ی ره آورد گیل/شماره 26/ فروردین و اردی بهشت 92