مصاحبه ایسنا در باره ی درگذشت کامبیز صدیقی

درگذشت كامبيز صديقي - شاعر - در ايام نوروز

سرويس: فرهنگ و ادب - ادبيات
1389/01/15
04-04-2010
15:42:44
8901-02900: كد خبر

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و ادب - ادبيات

كامبيز صديقي - شاعر - در ايام نوروز از دنيا رفت.

به گزارش خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين شاعر گيلاني شامگاه هشتم فروردين‌ماه درگذشت و روز نهم فروردين در قطعه‌ي هنرمندان تازه‌آباد رشت به خاك سپرده شد.

كامبيز صديقي متولد سال 1320 در رشت و سال‌ها كتابدار يكي از كارخانه‌هاي اين شهر بود. نخستين مجموعه‌ي شعرش را به نام در «جاده‌هاي سرخ شفق» در سال 1347 منتشر كرد. پس از آن، مجموعه‌ها‌ي شعر «آواز قناري» را در سال 1351 و «در بادهاي سرد» را در سال 1357 به چاپ رساند.

او همچنين در سال‌هاي دهه 70 دو مجموعه‌ي شعر را گردآوري كرد، كه منتشر نشدند.

عليرضا پنجه‌اي در توضيحاتي درباره‌ي شعر كامبيز صديقي به ايسنا گفت: او شاعري طبيعت‌گرا و در عين ‌حال آرمان‌خواه بود كه بيش‌تر به حوزه‌ي ادبيات كارگري توجه و التفات داشت.

اين شاعر افزود: صديقي شاعري نازك‌انديش و ژرف‌نگر بود كه به سياق نيمايي شعر مي‌نوشت. او شاعري حساس و عميقا مهربان و صميمي بود.

پنجه‌اي در پايان يكي از سروده‌هاي صديقي را خواند:

خورشيد داري چه مي‌كني؟

بي‌آن‌كه پاسخم بدهد

آرام در آب تشت

خورشيد را

با رخت‌هاي روغني‌اش چنگ مي‌زند

*

گيسوبنفشه!

بالابلند!

در كارخانه كيست

كه مي‌خواهي فردا

رخت تميزی به تن كني؟

انتهاي پيام

كد خبر: 8901-02900

    تبریک دیرهنگام نوروز

     

    نوروز ۸۹ بر شما دوستان دنیای مجازی مبارک.

     

    باقی بماناد که حکایت دیگری ست.

     

    کامبیز صدیقی / شاعر گیلانی در ایام نوروز از دنیا رفت

    به گزارش ایسنا، این شاعر گیلانی شامگاه هشتم فروردین‌ماه درگذشت و روز نهم فروردین در قطعه‌ی هنرمندان تازه‌آباد رشت به خاک سپرده شد.

    کامبیز صدیقی متولد سال ۱۳۲۰ در رشت و سال‌ها کتابدار یکی از کارخانه‌های این شهر بود. نخستین مجموعه‌ی شعرش را به نام در «جاده‌های سرخ شفق» در سال ۱۳۴۷ منتشر کرد. پس از آن، مجموعه‌ها‌ی شعر «آواز قناری» را در سال ۱۳۵۱ و «در بادهای سرد» را در سال ۱۳۵۷ به چاپ رساند.

    او همچنین در سال‌های دهه ۷۰ دو مجموعه‌ی شعر را گردآوری کرد، که منتشر نشدند.

    علیرضا پنجه‌ای در توضیحاتی درباره‌ی شعر کامبیز صدیقی به ایسنا گفت: او شاعری طبیعت‌گرا و در عین ‌حال آرمان‌خواه بود که بیش‌تر به حوزه‌ی ادبیات کارگری توجه و التفات داشت.

    این شاعر افزود: صدیقی شاعری نازک‌اندیش و ژرف‌نگر بود که به سیاق نیمایی شعر می‌نوشت. او شاعری حساس و عمیقا مهربان و صمیمی بود.

    پنجه‌ای در پایان یکی از سروده‌های صدیقی را خواند:

    خورشید داری چه می‌کنی؟

    بی‌آن‌که پاسخم بدهد

    آرام در آب تشت

    خورشید را

    با رخت‌های روغنی‌اش چنگ می‌زند

    *

    گیسوبنفشه!

    بالابلند

    در کارخانه کیست

    که می‌خواهی فردا

    رخت تمیز به تن کنی؟