کبوترانی که جلد نبودند

هیچ خاطره‌ای از کنار ما نمی‌گذرد
تا تلخ
نماندمان 
این همه‌ی زندگی را
که حسرت قهقهه گذاشت
بر  دل 
آی
اتوبوسی که می‌گذری بی ما
از جاده‌ها
خاطرات نسلی 
که سوخت  سوخت را
در سینه‌کش جاده‌های مرگ
به‌خاطر بسپار
و  نگو که
این‌جا کجای ناکجاهای بیغوله‌های جهان بود
زوزه بکش زوزه بکش
زخم کبوترانی که جلد نبودند 
کم که کمت نیست
تا این سینه نریزد به‌پایت هزار مروارید  آهیده 
پشت شرم  تپه‌ها 
جیغ جیغ شقایق‌ها 
در کوردید چشم‌انداز  
برای همیشه گم بمان
اگر چه آفتاب خود
بی‌گواه ِ این‌همه واقعه
تلخ
نمی‌گذرد

که《حکایت هم‌چنان باقی‌ست》
۳ تیر۱۴۰۰

https://www.instagram.com/p/CQel8lIhdF1/?utm_medium=share_sheet

https://www.isna.ir/news/98040904514/%D9%86%D8%B4%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%AC%D9%85%D9%88%D8%B9%D9%87-%D8%B4%D8%B9%D8%B1-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B1%D8%B6%D8%A7-%D9%BE%D9%86%D8%AC%D9%87-%D8%A7%DB%8C گزارش دیدار با یار مهربان به‌بهانه‌ی چاپخش مجموعه شعر از خویش می‌دوم علی‌رضا پنجه‌ای

علیرضا پنجه‌ای که با گله از وضعیت نشر و ممیزی آثار می‌گوید، دیگر شعرهایش را نمی‌نویسد، از وزیر ارشاد می‌خواهد که سرنوشت انتشار آثار شاعران و نویسندگان را به خودشان بسپارد.

این شاعر در زادروز 52 سالگی‌اش در گفت‌و‌گو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، گفت: برای انتشار کتاب‌هایم منتظر آغاز به کار وزیر جدید هستم تا ببینم چه شرایطی برای نشر ایجاد می‌شود. آخرین مجموعه شعرم؛ «کوچه چهرزاد» را پیش از عید به انتشارات نگاه سپردم، ولی تا الآن نتیجه‌ای درباره مجوز نشر آن اعلام نشده است.

او درباره این اثر، افزود: به این دلیل نام «کوچه چهرزاد» را برای این مجموعه انتخاب کردم که «چهرزاد» نام کوچه‌ای در رشت است که شخصیت فرهنگی من در آن شکل گرفته است. من در همین کوچه، عشق،‌ حماسه و انقلاب را تجربه کردم. در این کوچه انقلاب کردیم، عاشق شدم، ازدواج کردم و پسرم به دنیا آمد. حتا من در این کوچه، کتابخانه انباری خانه‌مان را به کتابخانه عمومی تبدیل کرده بودم و به بچه‌ها کتاب امانت می‌دادم. می‌خواستم مجموعه شعرم بازتابی از خاطرات این کوچه باشد.

پنجه‌ای همچنین عنوان کرد: کتاب‌های دیگری هم شامل شعرهای کوتاهم، شعرهای زبان‌محور و تصویری، همچنین گزیده ترجمه شعر جهان و مجموعه گفت‌وگوها،‌ نقدها و‌ یادداشت‌هایم آماده‌ی چاپ هستند که هنوز وضعیت‌شان مشخص نیست و برای انتشار آن‌ها دست نگه داشته‌ام.

او اضافه کرد: نبود طراوت در جامعه و وضعیت نشر سبب شده که وقتی شعری به سراغ من می‌آید، انگیزه ندارم آن را بنویسم مگر آن‌که شعر کوتاهی باشد. من شاعری هستم که طی دو و نیم سال هزار صفحه شعر شامل چهار مجموعه سرودم، اما وقتی یکی از آن‌ها («کوچه چهرزاد») را به ناشر دادم که تا امروز منتشر نشده، در سال جدید دیگر شعرهایم را نمی‌نویسم. من 52 ساله شده‌ام و در تلاشم که زودتر بازنشسته شوم تا بتوانم بیش‌تر به ادبیات بپردازم. در حال حاضر مدیر روابط عمومی یکی از معاونت های اداری شهر رشت هستم.

این شاعر درباره‌ی انتظاراتش از وزیر ارشاد، گفت: وزیر جدید تافته جدابافته نیست. او باید در همین چارچوب مملکتی، مدیریت کند و با برنامه‌ها و راهکارهایی در چارچوب قانون کار کند. ما نمی‌توانیم از او انتظار معجزه داشته باشیم. اگر این‌طور باشد، احساساتی برخورد کرده‌ایم. جامعه ما در تمام عرصه های خود، نیازمند اعتدال است و نباید در  افراط و تفریط درجا بزند.

او ادامه داد: وزیر ارشاد باید کارگروهی از نویسندگان و هنرمندان  و اصناف مرتبط تشکیل دهد که مصوبات این کارگروه فصل الخطاب همه نوع سلیقه ای باشد،کارگروهی که حرفش تمام کننده و واجب الاجر و مورد اطاعت همه باشد. قوانینی مشابه مصوبات مجمع تشخیص مصلحت نظام باشد و این مجمع  مصلحت فرهنگ و هنر را تعیین کند. بهتر است که در این کارگروه در تمام معاونت های وزارتخانه   از سلایق مختلف اهل قلم و هنر  حضور داشته باشند تا دیگر شرایطی پیش نیاید که فیلم‌سازی چندین میلیون هزینه کند و فیلمی بسازد و مجوز بگیرد، اما گروهی  لابد  دیگر آن فیلم را از روی پرده پایین بکشند. ما باید یاد بگیریم که یکدیگر را توجیه کنیم؛ اگر این اتفاق نیفتد، کارها پیش نمی‌رود.

پنجه‌ای سپس گفت: تشکیل چنین کارگروهی می‌تواند راه را بر سلایق ببندد و وضعیت مسائلی مانند ممیزی را به سمت قانونمند شدن ببرد. وجود بدترین قانون از بی‌قانونی بهتر است. حداقل حقوق شهروندی من این است که  به عنوان یک نیروی خلاقِ جامعه بر اساس قوانین کشورم فعالیت کنم. این قوانین باید طوری تدوین شوند که اگر وزارت‌خانه با انتشار کتابی موافقت نکرد، من بتوانم دست کم آن را به مخاطب خاص برسانم.

او عنوان کرد: بهتر است مسؤولان سرنوشت آثار نویسندگان و شاعران را به خودشان بسپارند. تأثیر کتاب‌های ما بیش‌تر از تأثیر این شبکه‌های ماهواره‌یی نیست که حریم خانوادگی ما را نشانه گرفته‌اند. چرا باید ترکیه‌ای که من پیش از انقلاب در شأن خود نمی‌دانستم که برای رفتن به آلمان از این کشور عبور کنم، حالا مرکز گردشگری هنری و فرهنگی خاورمیانه شود؟

پنجه‌ای همچنین عنوان کرد: همان‌طور که نمی‌توان در توصیف یک خانه، بخش‌های مختلف آن را حذف کرد، نویسنده هم نمی‌تواند این کار را در اثر خود بکند. نویسنده خلاق نیاز دارد که به بخش‌های مختلف زندگی بشری سر بزند. می‌توان برخی آثار را به صورت عمومی پخش کرد و برخی دیگر را در محافل خصوصی‌تر . ادبیات نیاز مند تقسیم‌بندی است.

به گزارش ایسنا، علیرضا پنجه‌ای 27 اَمردادماه 1340 به دنیا آمده است. این شاعر و روزنامه‌نگار از نیمه دوم دهه‌ی 50 به طور جدی و از نیمه دوم دهه‌ی 60 به طور حرفه‌یی به شعر و روزنامه‌نگاری پرداخته است. انتشار چند مجموعه شعر از پاییز 1357 و سردبیری چند نشریه ادبی از جمله فعالیت‌های اوست.

مجموعه‌های «آن سوی مرز باد»، «برشی از ستاره‌ی هذیانی»، «عشق اول»، «پیامبر کوچک» و «شب هیچ‌وقت نمی‌خوابد» از جمله کتاب‌های شعر این شاعرند.

لغو برگزاری جایزه‌ی شعر منصور بنی‌مجیدی

» سرویس: فرهنگي و هنري - ادبيات و نشر

کد خبر: 92041106212

سه‌شنبه ۱۱ تیر ۱۳۹۲ - ۰۸:۱۰

علیرضا پنجه‌ای علت ادامه نیافتن جایزه‌ی شعر منصور بنی‌مجیدی را مشکلات شخصی خانواده‌ی این شاعرِ فقید عنوان کرد.

پنجه‌ای در پنجمین سال‌گرد درگذشت منصور بنی‌مجیدی در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با اشاره به متوقف شدن برگزاری جایزه‌ی شعری که به نام این شاعر فقید راه‌اندازی شده بود، اظهار کرد: برگزاری این جشنواره طبق وصیت آن مرحوم صورت گرفته بود که به دلیل برخی مشکلات شخصی و خانوادگی، از سوی خانواده‌ی آن مرحوم لغو شد.

این شاعر افزود: دوره‌ی اول جایزه‌ی بنی‌مجیدی در سال 88 و هم‌زمان با اولین سالگرد درگذشت او برگزار شد، اما دوره‌ی دوم نیمه‌کاره رها شد و پس از آن هم ادامه نیافت.

پنجه‌ای همچنین به استقبال خوبی که از این جایزه شده بود، اشاره و اظهار کرد: استقبال خوبی از طرف شاعران جوان سراسر کشور از این جایزه شده بود، به طوری که داوری آثار ارسال‌شده وقت زیادی از ما گرفت.

او افزود: من هرگز داوری جایزه‌ای را نمی‌پذیرم که در آن زد و بند و مافیا وجود داشته باشد، اما داوری آثار ارسال‌شده به جایزه‌ی بنی‌مجیدی به حدی سالم بود و عدالت در آن رعایت می‌شد که تصمیم گرفتم داوری شعرها را بپذیرم.

به گزارش ایسنا، منصور بنی‌مجیدی، شاعر، سال 1334 در آستارا متولد شد. او با تشکیل کانون ادبی «شهریار» اداره‌ی ارشاد آستارا و انتشار کتاب «شعر امروز آستارا» و گاهنامه‌ی ادبی «ترلان» وارد فعالیت‌های ادبی شد. مجموعه‌های «این ابر در گلو مانده»، «بر بام خود آشفته می‌وزم»، «بهاری از خاکستر پاییز»، «بانوی باد شب‌نامه پخش می‌کند»، «قرائت دوم من تویی»، «سهم من همیشه دلتنگی است»، «دیگر نمی‌توانم شاعر بمانم» و «ساعت‌های بی‌خیزاب» (گزیده‌ی شعرها) از آثار منتشرشده‌ی او هستند.

دو کتاب بیژن کلکی با عنوان‌های «ترانه‌هایی برای آلکاپون» و «نیامدی اسم آب یادم رفت» هم به ‌کوشش بنی‌مجیدی به‌ چاپ رسیده‌اند.

بنی‌مجیدی در 11 تیرماه سال 1387 بر اثر ابتلا به سرطان پانکراس، در 53 سالگی از دنیا رفت.

انتهای پیام

کد خبرنگار: 71478

تکمله  :

سلام. لطقا  عبارت "علت ادامه نیافتن جایزه‌ی شعر منصور بنی‌مجیدی را مشکلات شخصی خانواده‌ی این شاعرِ فقید عنوان کرد" را چنین تصحیح بفرمایید:علت ادامه نیافتن جایزه‌ی شعر منصور مربوط به  بخش داوری نبود و خانواده ی آن زنده یاد از آن آگاهند. 

پس از چاپ این خبر  براساس اطلاع واصله از فرزند ایشان امین که وظیفه  ی دبیری این مهم را برعهده داشتند،  عنوان شد از  مشکلات پیش روی خانواده ی زنده یاد منصور، می توان به عدم دریافت مجوز برای برگزاری مراسم جایزه ی شعر منصور  اشاره داشت. سپاس.

پرویز اسلامپور، "شاعر دیگر" درگذشت