پایگاه رسمی علی‌رضا پنجه‌یی

 

^{عکس  از چهره ی  علی رضا پنجه ای کار شاهین آروین                                 ALIREZA PANJEEI}

عکس  در سال ۸۴ توسط شاهین آروین نقاش گیلانی در محل کارم گرفته شده است. به واسطه ی این که برخی از عکس ها در اینترنت بمانند هر به چندی اقدام به چاپ آن ها در وبلاگ می کنم. این عکس مربوط به ۴۴ سالگی من است.

 آخرین مجموعه ی شاعر اشیا در حلقه ی شاعران ۵ شنبه ها همیشه ی خانه ی فرهنگ گیلان با حضور چهر ه های شعر و نقد معاصر نقد و بررسی می شود.

"همیشه کنارت یک صندلی خالی هست" آخرین مجموعه شعر  ایرج ضیایی ـ شاعر اشیا ـ که سال جاری  توسط نشر "آهنگ دیگر" چاپ و توسط پخش ققنوس توزیع شده است، در آخرین ۵ شنبه ی شهریور ماه(۲۹ شهریور) راس ساعت  ۱۸ با حضور چهر ه های شعر و نقد معاصر در محل فعالیت حلقه ی شاعران ۵ شنبه ها همیشه ی خانه ی فرهنگ گیلان مورد نقد و بررسی قرار می گیرد.

شایان ذکر است حلقه ی شاعران ۵ شنبه ها همیشه، در فعالیت نزدیک به ۲ سال خود غالبا در پنج شنبه ی  پایان هر ماه اقدام به معرفی و نقد و بررسی مجموعه شعر شاعران معاصر می کند که تا کنون در این جلسات اسباب آشنایی با شاعران شرح زیر پدید آمده و آثار شان مورد نقد و بررسی   قرار گرفته    است : شمس لنگرودی، رقیه کاویانی،سید محمد رضا روحانی، حافظ موسوی ، مظاهر شهامت و ترانه سرای آیریلیق ـ فرهاد ابراهیمی ـ،محمد  امین برزگر، عباس صفاری،پیمان نوری، مهدی رضا زاده، سعید صدیق، علی رضا پنجه ای، ایرج ضیایی ـ جلسه ی آشنایی با اوـ ،هوشنگ ابتهاج(ه. ا. سایه)ـ جلسه ی آشنایی و گفت و شنود با اوـ منصور بنی مجیدی، اکبر اکسیر،م .موید، فریدون فریاد،و... 

در پایان باید افزود حلقه ی شاعران ۵ شنبه ها همیشه از فعالترین گروه های شعر معاصر قلمداد می شود  که  بدون وقفه طی نزدیک به دو سال از فعالیت خود همه هفته در آغاز هر ماه  به شعر خوانی جمعی می پردازند، در هفته ی دوم  جمع  به طور دوره ای به بررسی یک برهه از شعر های اعضای خود ـ بعضا نو آمده ـ که قبلا شعرها ی خود را  تکثیر نموده اند  ـ  می نشینند، در هفته ی سوم نیز مباحث نو و تجربی به صورت کارگاهی مطرح می شود و اعضا پیرامون آن به تعاطی افکار می پردازند. در هفته ی پایانی نیز چنان چه گفته شد معرفی یک چهره و نقد و بررسی شعر او  در برنامه ی حلقه خواهد بود.

علاقه مندان برای هر گونه هماهنگی می توانندبا شماره تلفن:۲۲۲۴۱۷۸-۰۱۳۱ خانه ی فرهنگ گیلان یا عصرها با شماره تلفن ۲۲۳۸۷۴۲ مسوول گروه شعر فارسی خانه تماس بگیرید. در ضمن  با جستجو در گوگل  به نام "خانه ی فرهنگ گیلان" به وبلاگ و ایمیل خانه دسترسی خواهید یافت.

نشانی خانه: گیلان. رشت.خیابان طالقانی مقابل  صفاری( نرسیده به سه راه سردار جنگل) انتهای بنست نصرالله زاده.

جمعه 19 مرداد 1386 ساعت:1:4 توسط جلوه

سلام دوستان من کمی و تنها کمی برایتان از مرحوم بیژن نجدی می نویسم.من در سال 1366 سال آخر دبیرستان سهروردی لاهیجان شاگرد مرحوم بیژن نجدی بود. برخی از ویژگی هایشان را می نویسم.- بسیار مغرورانه پا به دبیرستان می گذاشت. این غرور حاصل چیرگی ایشان به دروس ریاضیات به ویژه جبر بود.- وی با نعلین آخوندی که زرد متمایل به قهوه ای رنگ بود با عصای زیبایش به کلاس می آمد.- عینکش دو بخش داشت . یکی عادی و دیگری نمره بالا تری داشت . به طوری که فاصله نزدیک را نمی دید.- اگر چه در لاهیجان استان گیلان درس می داد اما اصلا لهجه گیلانی نداشت.- در کلاس ایشان از ابهت وی همه ما می ترسیدیم. با وجود این که درس را می دانستیم اما خدا خدا می کردیم که از ما نه پرسد.- در برخی از کلاسها شوخی می کرد. اما بسیار جدی. یادم می آید که روزی در کلاسمان گفت که برای امتحان رانندگی رفته بود. افسر راهنمایی به ایشان گفت که چپ برود و راست برود و بالای کوه برود و پایین کوه بیاید و .... تا آخر آقای نجدی خسته می شود و می گوید که جریان چیست؟ افسر می گوید که در دوره  ی تحصیل دبیر ریاضیاتی داشتند که وی را خیلی اذیت کرده بود و وی چشم به راه بود تا یک دبیر ریاضیات به ایشان بر بخورد و نجدی آن دبیر بخت برگشته یود.... و همه ما خندیدم.- هندسه تحلیلی سال چهارم دبیرستان را بسیار عالی درس می گفت. به راستی چیرگی داشت و در من شور بر می انگیخت.- بسیار سیگار می کشید و ... { نویسنده ی عزیز با اجازه این قسمت چون حق الناس است  حذف شد}.- چهره اش در برخی از روزهایی که به کلاس می آمد...{نویسنده ی گرامی این قسمت هم ایضاً} به سیاهی می زد و آن روز بسیار عصبی بود و ....- خیلی مهربان بود و هنوز خنده هایش را با وجود شمار کمشان به یاد دارم.- تا سالها ما نمی دانستیم که ایشان شعرهای نو می گوید- گفته می شد که پدرش از توده ای ها بود که اعدام شد.- تا آخر عمرش در لاهیجان مستاجر بود.- الگوی ما در درس جبر ایشان بود و به راستی که یکی از دلایلی را که من در رشته مهندسی پذیرفته شدم ایشان بود. و پایه ی درستی از درس ریاضیات در ذهنم بر جای گذاشت.- مزارش در شهر لاهیجان است .{ در گورستان جنب آرامگاه شیخ زاهد گیلانیُ معروف به شیخانه ور} یادش به خیر.

سلا‌م به روزي كه زاده شدي 

علي رضا پنجه‌اي

چه مي‌توان گفت در شصت و دومين سالروز تولد يك ‌دوست، يك شاعر و آن هم از جنس پوپوليستي - مردمي‌اش. شاعري كه آثار خود را در بخش گيلكي به بهانه دشواري خوانش زبان گيلكي و تنوع لهجه‌ها به صورت نوار كاست منتشر كرد.

شب به شب آرام جانم می رود

گوئیا از تن روانم می رود

گاه گاهی خسته از ما می شوم

با سکوت خویش تنها می شوم

گفت و گو با قاب خالی می کنم

با دو چشمت لن ترانی می کنم

نیک می دانم که با من  نیستی

لیک یک امشب بگو با کیستی

بغض اندوهی گلوگیرم شده

عشق بازی هم کمی دیرم شده

تا که شب در چشم تو بیتوته کرد

آتش عشقت مرا دل سوته کرد

دل مرا پایان نگیرد هیچ دم

تا به ذکرت بر نگیرم هیچ دم

با تو شب­ها حال و روزی داشتم

سینه ی پر ساز و سوزی داشتم

تا سحر ذکرم به جز نامت نبود

هر چه بودی چشم جان آن می نمود

اشک ریزانم چو شمعی از فراق

نیست حتی شرح درد اشتیاق

کی توانی وا رهی از دام عشق

گم شوی در کوچه ی بی نام عشق

قصه ی هجران و شب آمد پدید

هر که او طاقت ندارد هیچ دید

چشم خواب آلوده  به باشد بخواب

تا نبیند هیچ چشم آفتاب

نک که در خواب آمدی تعبیر چیست

گو که این تعبیر را تدبیر چیست

سهم ما از این جهان رنگ رنگ

چیست آیا پاسخ آئینه سنگ

ای دل شوریده تنها تر شدی

عاقبت با جمع منهاتر شدی

صحبت امروز و فردا نیست نیست

کس نمی داند که فردا زآن کیست

جمله می دانند این دل بی دل است

بی دلی کار دلی بی حاصل است

کاش با بی دل قراری داشتم

بر سر کویش گذاری داشتم

می شنیدم کو مرا می گفت زود

عاشقی هم راه و رسمی کهنه بود

آخر ای عاقل کجا مجنون شدی

با کدامین سحر وکی افسون شدی

کاشکی ای دل تو غافل می شدی

از جنون عشق عاقل می شدی

صحبت عاقل کجا مجنون کجا

گنج بی پایانی قارون کجا

حالیا ای دل تو تنها تر شدی

نک که با جمعی تو منهاتر شدی

کی توانی وارهی از دام عشق

گم شوی در کوچه ی بی نام عشق

 قصه ی هجران و شب آمد پدید

هر که او طاقت ندارد هیچ دید

چشم خواب آلوده به باشد بخواب

تا نبیند هیچ چشم آفتاب

شب به شب آرام جانم می رود

گوئیا از تن روانم  می رود                                                                                                            

۱۳۷۴     

نوروز باستاني
با دم مسيحا
و عصاي موسي
با پشتی خميده
هر سال
به خانه  مي آيد
سالخورده اي
كه با مشتي شكوفه
چنين كودكانه                شادمان مي كند .   ۱۳۷۶

۲ شعر دیگر مرا در سایت ادبی وازنا بخوانید

عشق اول چاپ سوم می شود

"عشق اول" پس از انتشار دو مجموعه شعر " شب هیچ وقت نمی خوابد" و "پیامبر کوچک" چاپ سوم می شود. شایان ذکر است دو کتاب اخیر م اولی ژنریک "عشق اول" و دومی "شعرتوگراف" ها و شعرهای "نگاره ای" و تصویری و زبان محور م را در خود جای داده است. اما هنوز خودم به جادوی  نهفته در "عشق اول"  و چرایی  استقبال فزاینده  از آن واقف نیستم . برخی نامش را عامل فروش می دانند برخی شعرهای متعادل آن برخی هم خوش تیپی عکس شاعر!!!!؟؟؟؟ شما چطور؟ در ضمن نوسترآداموس پیشگوی معروف به خواب یک بی پدر و مادری در آمده که احتمال زیاد این کتاب "پنجه ای" را به سرمایه ی کلان می رساند. یعنی خواب هم احتمال تعبیر درست دارد؟! کسی چه می داند بدی شعر این است که  وقتی شاعر دندان دارد آن قدر می آید که شاعر متوجه سوء تغذیه ی خود  و افراد تحت تکفلش نمی شود وقتی که دندان ها فرو ریخت تازه نان ها ی چرب و چیلی به سراغت می آید. ندای غیبی در آمد که بچه جان در ۴۷ سالگی هم هنوز بزرگ نشدی تو را چه به آرزوهای محال...

شما آسمان من ستاره

                   غزل

در   قمار   چشم  تو   دل       باختم    

آشیان از  جنس    طوفان    ساختم

نا برابر  نرد    عشقی بود      و  حیف  

از     سر  خامی      بدان    پرداختم

قدر  گوهر چون    ندانستم    چه زود 

همچو ریگ  آن را     به چاه  انداختم

بر سریر     طالع   خود     بی سبب     

چادر   تاریک   شب           افراختم

لشکر بخت  آمد و من    بی شکیب  

بر   امیر    کاروانش             تاختم

سال هایی از پی هم    رفت و رفت  

قدر    چشمان     تو را     نشناختم

                      رباعی

شب تا به سپیده عشق یارم بوده است

خنیاگر  لحظه های تارم بوده        است

مستی    که از این کوزه  برون  می ریزد

دیری به جهان همیشه کارم بوده  است 

                   دوبیتی

تورا  من   دیده ی     نا دیده   بودم

تمام    غنچه هایت     چیده  بودم

تو می گفتی که از چشمان مستت

 اشارات تو را       فهمیده       بودم 

                   رباعی

 صد بار تو ر ا          شکست   آئینه ی دل

طرفی ز میان            نبست    آئینه ی دل

از سنگ دلی شیشه ی دل را چو شکست

 اول ز خودش          گسست   آئینه ی دل  

بازار ماهي فروش ها

سري با زار مي زنم

ماهي هاي درياي كودكي ام نمكسود و دودي

و ماهي هاي امروز تو فرزندم

همين هاست كه  ديشب از دام صياد

به سيني هاي مدوّر ماهي فروش ها رسيده است

و فرزندِ فرزندم

ماهي هاي درياي تو هنوز آزادند

                                             ۸۰-۱۰-۱۵

كريسمس پابرهنه ها

تمام سلول هايم انفرادي ست

من حق ندارم

تمام راه  بي راهت بگويم

امشب خدا   حتماً به زير شيرواني  سر مي زند

امشب   برف مي بارد

به كاج هاي رنگارنگ بالادست نگاه ! . . .